Gramota watopedzka

Gramota watopedzka (Ватопедската грамота на цар Иван Асен II)

Ćwiczenie 7.


.



Dokument z XIII w. (podpisany w kwietniu 1230 r. przez cara Iwana Asena II), potwierdzający przekazanie mnichom z watopedzkiego athoskiego klasztoru pw. Matki Bożej wyłącznych praw do wioski Semałto. Zgodnie z ówczesnymi zwyczajami mnisi mieli prawo do ziemi należącej do wioski oraz do jej mieszkańców. W praktyce oznaczało to, że dysponowali wszystkimi zbiorami oraz otrzymanymi przez mieszkańców wioski produktami.

Gramota jest cennym dokumentem, informującym o ówczesnej administracji, panujących zwyczajach. Ciekawe są nazwy, w większości pochodzenia greckiego, pracowników administracji na różnych szczeblach (sewasti, duky, katepani, apokrisijare, apodochatori i in.) obok słowiańskich (desętkare, psare).

Pisane są oba jery Ъ i Ь; poświadczone jest średniobułgarskie przejście nosówki 'Ę' w 'Ą'.

Watopedzka gramota została odkryta w 1929 roku w archiwum klasztoru Watoped, na Górze Athos; opublikowana wraz komentarzem w 1930 roku przez prof. M. Laskarisa w Sofii (wydanie Bułgarskiej Akademii Nauk).
.
.