Ćwiczenie 6.
Zbornik Bdiński (Codex Gandvensis Slavicus 408) jest jedynym słowiańskim rękopisem, przechowywanym w Uniwersyteckiej Bibliotece w Gandawie, pod sygnaturą Ms. 408 A.D. 1360. Jest jednym z pierwszym bułgarskich zabytków pisanych na papierze, pismem półustawnym.
Pod względem treści wyraźnie wyróżnia się spośród innych zabytków średniobułgarskich: składa się mianowicie z czternastu części, z których trzynaście to żywoty świętych kobiet i męczennic, do których dołączona została część czternasta - "Opis miejsc świętych w Jerozolimie".
Zbornik napisany został w Widyniu (ówczesnym Bdiniu) i związany jest z zachodnią szkołą ortograficzną, bliską serbskiej, dla której charakterystyczne jest zastępowanie dawnych samogłosek nosowych 'Ą' i 'Ę' przez 'U' i 'E', pisanie jednego tylko jeru 'Ь' (jer 'Ъ' napisany został w całym tekście 40 razy, głównie na końcu wersu), częste podwajanie samogłosek O i A.
Na ostatniej karcie rękopisu (242) znajduje się informacja o miejscu i roku (6868 = 1360 r.) napisania Zbornika. Wymieniony jest również panujący w Widyniu car Sracymir oraz jego małżonka, caryca Anna, która najprawdopodobniej zleciła zebranie i przepisanie wszystkich tekstów (zob. zdjęcie tego tekstu).
Zbornik Bdiński wydany został przez I. Dujczewa w 1972 r. (wydanie fototypiczne) oraz przez slawistów belgijskich, w 1973 r. (wydanie krytyczne).
W Kodeksie Bdińskim mamy po raz pierwszy użyty tryb nieświadka, sześć przykładów poświadczonych w ostatniej części, w Opisie miejsc świętych.
.
.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz